zondag 13 november 2016

Ochtendwandeling...



Van nature kan ik van mezelf toch rustig zeggen
 dat ik een vrolijk en optimistisch mens ben.
Ik zie in elk nadeel wel een voordeel en het komt bij mij altijd weer goed.
Maar soms heb ik (ja ik óók) toch ff een dipje, gewoon een kleintje maar...


...té druk...
té veel aan m'n hoofd...
niet lekker in m'n vel...
kids die niet meewerken in mijn ogen...(het zijn lieverds hoor...)
een man die me niet snapt (ach...de schat)... 


Dan weet ik dat het moment aangebroken is om te gaan wandelen.
Lopen met niemand om me heen...
de camera is mijn enige gezelschap,
 héérlijk want die praat niet.


Alleen goedemorgen zeggen tegen een verdwaalde fietser of wandelaar...
totale rust om me heen.
De geluiden van het bos en de vogels,
de geur van de herfst en nat gras,
het doet me zo vreselijk goed op zo'n moment.
Ik vergeet m'n sores, geniet van het lopen tot ik lekker warm ben
 en kijk om me heen naar de vergankelijkheid van de natuur.


En als ik daar dan loop en zie een zwaan, een fuut, de prachtige herfstkleuren,
de weerspiegeling van het bos in het water en de zon die langzaam doorbreekt,
dan voel ik mezelf gelukkig en vloeit de energie weer terug in mij.
Ik ben rijk en heb alles wat mijn hartje begeert.
Ik heb een fijn huis, een lieve man, schatten van jongens, elke dag te eten...

WAT LOOP IK NU TE PIEPEN...


Op de terugweg besluit ik via een andere route terug te lopen.
Hier fiets ik altijd langs naar m'n werk
en daar staan in de buurt van die prachtige bomen.
Het lijken wel vuurpijlen die de lucht in schieten.



Deze maakte ik tussendoor een keer (met mobiel) op weg naar m'n werk op de fiets.

Volgens mij zijn het esdoorns
 maar ik hoor het graag als het niet zo is ;-)


De kleuren verbazen me elk jaar weer,
 terwijl ik hier al 10 jaar,
 en elke week een paar keer,
 langs fiets.

PRACHTIG


Inmiddels weer op de terugweg naar huis
 zie ik nog een paar meeuwen,
 genietend van het najaarszonnetje.

ZO VRIJ ALS EEN VOGEL...

gaat er even door m'n hoofd...
Dat besef ik ook ineens...ik ben vrij...
om te doen wat ik wil en om te laten wat ik niet wil.
Misschien moet ik ook eens NEE zeggen :-)


Aan de voorkant van m'n huis gloeit de wilde wingerd me toe.
Het lijkt of ie wuift:
En?
Opgeknapt?


JA !!!
Zeg ik volmondig!

IK BEN ER WEER ;-)


Ik wens jullie allemaal weer een heerlijke week toe,
geniet van de kleine dingen...

xx  Warme herfstgroet, MJ  xx










12 opmerkingen:

  1. Schitterende foto's, een wandeling in je uppie is soms een verademing, ik heb dat absoluut ook af en toe nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Voor mij ook herkenbaar.
    En heerlijk dat jij het zo kan oplossen.

    gr. Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prima zelf medicatie zo'n wandeling! Groetjes Hetty

    BeantwoordenVerwijderen
  4. prachtige foto's van de geweldige natuur. Mooi de kleuren van de herfst, en heerlijk om juist daar je hoofd leeg te maken. Ja en zo af en toe nee zeggen......moeilijk dat dat is. Zo herkenbaar. groetjes Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat fijn om op deze manier je hoofd leeg te maken! Maar eh....je zegt wel dat je camera niet kan praten maar hij zegt wel veel hoor! Hij zegt dat je in een mooie omgeving woont met prachtig gekleurde bomen....
    Geniet er maar van en ook van het feit dat je weer even tot jezelf gekomen bent!

    groetjes Trijnie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Geweldig dat je van een herfstwandeling zo op kunt knappen.
    Groetjes Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een mooie herfstwandeling, ik ben even meegeloen. Prachtige foto's!
    Groet El

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat heb ik ongelofelijk veel bewondering voor jou, voor wat je kan en vooral wie je bent.
    Hele dikke kus en knuffel.
    Antoinette

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je mijn blog bezocht hebt en bedankt voor je berichtje.
Liefs, MJ